Sidra Asturiana

Τι είναι η sidra;

Ανέφερα αρκετές φορές το ποτό και σκέφτηκα ότι ήρθε η στιγμή να του κάνω μια αφιέρωση. Είναι το σημαντικότερο ποτό της Αστούριας, αυτό που προτιμούν τα ισπανάκια και που οι "τουρίστες" (ναι εμείς) πρέπει να δοκιμάσουν - τουλάχιστον δύο φορές, και θα εξηγήσω γιατί. Έχει μια ξινή, αφρίζουσα γεύση που γαργαλάει τη γλώσσα και το λαρύγγι σου, και είναι τόσο ιδιαίτερη που δεν μπορείς να καταλάβεις αν σου αρέσει ή όχι από την πρώτη φορά. Στην ουσία είναι ένας μηλίτης, με 4,5 βαθμούς αλκοόλ, αλλά δε σου θυμίζει μηλίτη. Δεν ξέρω, ίσως να φταίει ο αφρός, αλλά σε βαράει κατευθείαν στο κεφάλι - τα πόσα κύτταρα καίει δεν το'χω διαπιστώσει ακόμα!

Πώς την πίνουμε τη sidra;

Στο αριστερό μας χέρι κρατάμε το ποτήρι (είναι μεγάλο και βαθύ) και στο δεξί μας το μπουκάλι. Κρατάμε σταθερό το χέρι με το ποτήρι, φέρνουμε το μπουκάλι πάνω από το κεφάλι μας και με τεντωμένους αγκώνες ρίχνουμε το ποτό. Θα γίνομε λούτσα, αναμφισβήτητα, ευελπιστούμε όμως το περισσότερο να βρεθεί μέσα στο ποτήρι. Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, πρέπει να πιούμε αμέσως όσο ακόμα αφρίζει! Γελάκια, σχολιάκια για το πόσο σκατά γίναμε και άλλα σχετικά, αφού πιούμε. Είναι σημαντικό αυτό! Όσο πίνουμε, θυμόμαστε ν'αφήσουμε μερικές σταγόνες στον πάτο του ποτηριού κι έπειτα τις χύνουμε από τη μεριά που ήπιαμε, στο πάτωμα. Άλλο ένα πολύ σημαντικό στοιχείο: συνήθως πίνουμε από ένα το πολύ δύο ποτήρια ολόκληρη η παρέα. Έτσι ερχόμαστε πιο κοντά με τον άλλο. Αν σιχαίνεστε, τότε προφανώς δε σας κάνει αυτό το ποτό. Στη φωτό η Alessia μαθαίνει να σερβίρει!

Πού την πίνουμε τη sidra;

Βασικά, παντού! Στο σπίτι δεν ενδείκνυται εκτός ίσως στην μπανιέρα. Στις πλατείες, στα πάρκα, στο δρόμο γενικότερα πίνει όλος ο κόσμος. Και μιλάμε για μία γκάμα ηλικιών πολύ πλούσια! Υπάρχουν όμως και ειδικά μέρη, απ'όπου και την προμηθεύεσαι συνήθως σε τελάρα. Οι sidrerias: οι περισσότεροι τις θεωρούν βρώμικες, κι είναι αλήθεια! Το πάτωμα είναι καλυμμένο με ρινίσματα ξύλου για να είναι πιο εύκολο το καθάρισμα μετά. Τη sidra τη χίνουμε κάτω(!), πετάμε τα τσιγάρα μας, τις χαρτοπετσέτες μας και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτούμε. Μας φέρνουνε tapas ως συνοδευτικό και περιμένουμε τον καλό κύριο σερβιτόρο να μας σερβίρει, εδώ μέσα - συνήθως - δεν κάνουμε πειράματα. 2€ το μπουκάλι, οπότε καταλαβαίνετε πόσο εύκολα μεθάς. Εγώ πρόλαβα και έγινα κομμάτια την 4η μέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ. Τώρα έχω χαλαρώσει πλέον... Στη φωτό εγώ κι η Ναταλία σε μία sidreria!

Για τους ξενέρωτους;

Υπάρχει και η dulce sidra(η γλυκιά). Είναι πορτοκαλί, γλυκιά, χωρίς αλκοόλ. Σα χυμός δηλαδή. Είπαμε, είναι για τους ξενέρωτους!

Για ιστορικές πληροφορίες πατάτε εδώ και οδηγείστε στον ανάλογα σύνδεσμο. Στα ισπανικά, ε;