Ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια τιτιβίζουν, κι εγώ χορεύω μόνος γιατί είμαι ο δολοφόνος. Εχμ...όχι, αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο. Κι εγώ διαβάζω, που λέτε, την ισπανική γραμματική. Αχ! αθάνατα πανεύκολα αγγλικά. Ούτε υποτακτική, ούτε προστακτική, ούτε άρθρα... Κοιτάζω τη θέα απ' το σπίτι μου - αυτή που φαίνεται στη φωτογραφία καλέ - και αντί να τρέξω να κυλιστώ στο πάρκο santullano (όχι ότι θα το'κανα αν είχα χρόνο, είναι καταχεσμένο απ'τα σκυλάκια), κάθομαι μέσα και μαθαίνω τη διαφορά ανάμεσα στον αόριστο, τον παρακείμενο και τον υπερσυντέλικο. Έλεος!Δεν πειράζει όμως γιατί έχει ο τροχός γυρίσματα, γιατί αύριο είναι το τεστάκι και μετά φτου ξελευτερία! Να συνεχίσω και τον καημένο τον "ανεμοστρόβιλο" - μια ιστορία που ευελπιστεί να φτάσει στις 50.000 λέξεις αλλά προς το παρόν βρίσκεται στις 2.000. Νεότερα μεθαύριο που θα κάνω review της αυριανής συναυλίας (ναι πάλι κέλτικα θα πάω ν'ακούσω:)).
Πρέπει να σταματήσω τα καμμένα ποστάκια...
3 σχόλια:
Κέλτικα;
Πωπωπωπω τρελλαίνομαι για κέλτικη μουσική...
Γιατί είπαμε δεν κυλιέσαι στο πάρκο;
Α, τα σκυλάκια... σωστά!
ρε μαλάκαέχω χαζέψει με αυταπου βλέπω και διαβάζω!!!!!!!!!!!!να πάμε όλοι να ζήσουμε στην Ισπανία!!!!!!!!!!!!! γιουπι!!!!!!!1
Ε, αφού ξεκίνησες μαθήματα, σημαίνει ότι το σχέδιο μπαίνει σε εφαρμογή:))
Δημοσίευση σχολίου