Book Depository Search

Free Delivery on all Books at the Book Depository

Τρίτη, Νοεμβρίου 21, 2006

Sidra Asturiana


Τι είναι η sidra;

Ανέφερα αρκετές φορές το ποτό και σκέφτηκα ότι ήρθε η στιγμή να του κάνω μια αφιέρωση. Είναι το σημαντικότερο ποτό της Αστούριας, αυτό που προτιμούν τα ισπανάκια και που οι "τουρίστες" (ναι εμείς) πρέπει να δοκιμάσουν - τουλάχιστον δύο φορές, και θα εξηγήσω γιατί. Έχει μια ξινή, αφρίζουσα γεύση που γαργαλάει τη γλώσσα και το λαρύγγι σου, και είναι τόσο ιδιαίτερη που δεν μπορείς να καταλάβεις αν σου αρέσει ή όχι από την πρώτη φορά. Στην ουσία είναι ένας μηλίτης, με 4,5 βαθμούς αλκοόλ, αλλά δε σου θυμίζει μηλίτη. Δεν ξέρω, ίσως να φταίει ο αφρός, αλλά σε βαράει κατευθείαν στο κεφάλι - τα πόσα κύτταρα καίει δεν το'χω διαπιστώσει ακόμα!

Πώς την πίνουμε τη sidra;

Στο αριστερό μας χέρι κρατάμε το ποτήρι (είναι μεγάλο και βαθύ) και στο δεξί μας το μπουκάλι. Κρατάμε σταθερό το χέρι με το ποτήρι, φέρνουμε το μπουκάλι πάνω από το κεφάλι μας και με τεντωμένους αγκώνες ρίχνουμε το ποτό. Θα γίνομε λούτσα, αναμφισβήτητα, ευελπιστούμε όμως το περισσότερο να βρεθεί μέσα στο ποτήρι. Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο, πρέπει να πιούμε αμέσως όσο ακόμα αφρίζει! Γελάκια, σχολιάκια για το πόσο σκατά γίναμε και άλλα σχετικά, αφού πιούμε. Είναι σημαντικό αυτό! Όσο πίνουμε, θυμόμαστε ν'αφήσουμε μερικές σταγόνες στον πάτο του ποτηριού κι έπειτα τις χύνουμε από τη μεριά που ήπιαμε, στο πάτωμα. Άλλο ένα πολύ σημαντικό στοιχείο: συνήθως πίνουμε από ένα το πολύ δύο ποτήρια ολόκληρη η παρέα. Έτσι ερχόμαστε πιο κοντά με τον άλλο. Αν σιχαίνεστε, τότε προφανώς δε σας κάνει αυτό το ποτό. Στη φωτό η Alessia μαθαίνει να σερβίρει!



Πού την πίνουμε τη sidra;


Βασικά, παντού! Στο σπίτι δεν ενδείκνυται εκτός ίσως στην μπανιέρα. Στις πλατείες, στα πάρκα, στο δρόμο γενικότερα πίνει όλος ο κόσμος. Και μιλάμε για μία γκάμα ηλικιών πολύ πλούσια! Υπάρχουν όμως και ειδικά μέρη, απ'όπου και την προμηθεύεσαι συνήθως σε τελάρα. Οι sidrerias: οι περισσότεροι τις θεωρούν βρώμικες, κι είναι αλήθεια! Το πάτωμα είναι καλυμμένο με ρινίσματα ξύλου για να είναι πιο εύκολο το καθάρισμα μετά. Τη sidra τη χίνουμε κάτω(!), πετάμε τα τσιγάρα μας, τις χαρτοπετσέτες μας και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτούμε. Μας φέρνουνε tapas ως συνοδευτικό και περιμένουμε τον καλό κύριο σερβιτόρο να μας σερβίρει, εδώ μέσα - συνήθως - δεν κάνουμε πειράματα. 2€ το μπουκάλι, οπότε καταλαβαίνετε πόσο εύκολα μεθάς. Εγώ πρόλαβα και έγινα κομμάτια την 4η μέρα που πάτησα το πόδι μου εδώ. Τώρα έχω χαλαρώσει πλέον... Στη φωτό εγώ κι η Ναταλία σε μία sidreria!

Για τους ξενέρωτους;

Υπάρχει και η dulce sidra(η γλυκιά). Είναι πορτοκαλί, γλυκιά, χωρίς αλκοόλ. Σα χυμός δηλαδή. Είπαμε, είναι για τους ξενέρωτους!

Για ιστορικές πληροφορίες πατάτε εδώ και οδηγείστε στον ανάλογα σύνδεσμο. Στα ισπανικά, ε;

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Calimocho δεν πίνουνε στας Αστούριας; Αυτόν τον συνδυασμό κόκκινου (ελεεινού) κρασιού και coca-cola, ποτέ δεν τον χώνεψα!
Βασικά, κάπου εκεί κοντά στα μέρη σου (Galicia), έχουνε επίσης έναν "ειδικό" τρόπο να πίνουνε (λευκό) κρασί και να γίνονται αμέσως λιάρδα... Χρησιμοποιούν μια ειδική κανατίτσα, μικρή στο μέγε8ος, το στόμιο της οποίας καταλήγει σε ένα μικρό σωληνάκι. Την κρατάνε (επίσης) ψηλά και αφήνουν το κρασί να πέφτει στο στόμα τους ή μάλλον καλύτερα (για τους αδαείς όπως εγώ) σε ολόκληρο το πρόσωπο, μέχρις τελευταίας σταγόνας. Το όνομα της κανάτας δεν το θυμάμαι γιατί όσες φορές δοκίμασα να πιω με αυτόν τον τρόπο βγήκα off-line προτού το καταλάβω. Γενικώς πάντως είναι αλήθεια ότι στα ξίδια και στα "μύδια" είναι campeones οι Ισπανοί.

Νίκος

Υ.Γ. Είχα να γράψω Ελληνικά (αντί για greenglish) κάτι αιώνες.

Eroviana είπε...

Το πίνουν κι αυτό - και ομολουγουμένως είναι μια μαλακία και μισή - αλλά όλοι προτιμούν τη σίδρα! Το άλλο που λες δε το'χω ακούσει ποτέ, αλλά δεν έχω πάει ακόμα Γαλίθια, οπότε...

Ανώνυμος είπε...

Αν βρεις χρόνο και διάθεση μπορείς να επισκεφτείς το Santiago de Compostela (Galicia). Είναι πολυ όμορφη πόλη, με χαρακτήρα. Δεν πρέπει να ειναι πάρα πολύ μακριά απο το Oviedo. Θα μου πεις βέβαια ποια πόλη πρωτα να επισκεφτείς... 'Εχει τόσα πράγματα να δεις και να κάνεις στην Ισπανία. Αυτό που μου άρεσε πολύ στη Galicia είναι ότι το καλοκαίρι έχει πάρα πολλά φεστιβάλ και γιορτές κέλτικου χαρακτήρα. Γενίκα είναι πολύ συνειδητοποιημένος ο κόσμος εκεί με identities και τοπικές κουλτούρες.

Καλή (ερασμική) συνέχεια!

Ν_

manosantonaros είπε...

Tρομερή μικρή, ίσως να το κάνεις ενστικτωδώς, αλλά εδώ και πολύ καιρό τα κείμενα σου μοιάζουν με τουριστικά ντοκυμανταίρ...
Η Ισπανία είναι μια από τις λίγες χώρες της Ευρώπης που δεν έτυχε να πάω... πολλές φορές με παίρνεις μαζί σου...
Αλήθεια...
φιλιά

Eroviana είπε...

Ασυναίσθητα γίνεται! Τι μου το'πες; Τώρα θα το'χω στο μυαλό μου:PP