New Blog

Έφτιαξα καινούριο blog στο wordpress - να το δοκιμάσω κι αυτό - Bring Out the Words. Εκεί σκοπεύω να γράφω μόνο στα αγγλικά. Για αρχή θα βάζω κάποια reviews, και σκέφτομαι να φτιάξω και μια σελίδα για flash fiction. Πιστεύω στη συνέχεια θα ξεφύγει καθώς θα προσθέτω κι άλλα πράγματα. Ίσως κάποιες παρουσιάσεις που θέλω να κάνω για βιβλιοπωλεία στο Λονδίνο. Θα δείξει.
Αυτό δεν θέλω να το παρατήσω, αλλά θα δώσω βάση στο άλλο blog - σκοπεύω να κάνω τουλάχιστον μια ανάρτηση την ημέρα.

Slim Pickings

I dreamed so much last night, I forgot to wake up and li(ea)ve.

the black book [The Night Circus by Erin Morgenstern]

It comes with no warning, no advertisment, nothing. You just turn your head, and there it is. You see it every day hence. It watches you through its black, white, red eyes. You pass it by, you stand in front of it. You don't have the courage yet to pick it up because you know, you know, you can never put it down again.

Your hand has the will you lack. It's tough, hard on the touch. You bring it closer, its aroma engulfs you, your eyes close and you're only a step away from leaving. Its black leaves beckon you ever closer. You open it.

Music, crystal, magical pours out of the pages. A ship made from books comes and sweeps you away from the ordinary, into the sea of magic that is the night circus.

Poppet takes you by the hand, Widget is offering you story-bottles, Celia laughs at your illusion, Marco ever silent in the background. You stroll around the many paths of the black and white circus, searching for some red scarf and you know, you know, you're home at last.

You hold the Night Circus by Erin Morgenstern.

Κι η ελληνική έκδοση από τις εκδόσεις Πλατύπους (greek edition by Platypous publishing):

Μοναχικός καβαλάρης ιππεύει λέξεις

Πφ! Εργασίες, μεταπτυχιακά, εξετάσεις, διάβασμα, ταξίδια πέρα-δώθε (παλιά ήταν Λάρισα-Γιάννενα, Γιάννενα-Αθήνα, μετά Αθήνα-Λάρισα-Φλώρινα και τούμπαλιν). Αναρωτιέμαι καμιά φορά γιατί αυτο-βασανίζομαι συνέχεια; Βαρέθηκα, κουράστηκα, σιχάθηκα πια! Είμαι στην τελική ευθεία: γράφω την πτυχιακή μου. Κι όταν λέω γράφω, εννοώ ότι βασανίζομαι καθημερινά μπροστά απ' την οθόνη του υπολογιστή, αισθάνομαι τύψεις όταν βγαίνω έξω ή όταν δεν μένω σπίτι μου, όταν διαβάζω για ευχαρίστηση κι όχι για εργασία. Κι όταν φεύγω απ' το σπίτι πάω στην δουλειά όπου προσπαθώ να σταματήσω να σκέφτομαι τι θα γράψω όταν γυρίσω σπίτι. Εφιάλτης.

Διαβάζω εδώ και μήνες - με μεγάλα διαλείμματα είναι η αλήθεια - την Μεταποικιακή Θεωρία του J.C. Young. Ιστορικό βιβλίο, πολύ ενδιαφέρον, μια υπέροχη εισαγωγή στα θέματα που με ενδιαφέρον. Κατά πόδας περιμένουν - όχι τόσο υπομονετικά - τα Location of Culture του Homi K. Babha, Orientalism του Edward Said, Το Δεύτερο Φύλο της Σιμόν ντε Μποβουάρ και πολλά πολλά άλλα. Χαίρομαι που τα έχω και βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου, αλλά με αγχώνουν κιόλας γιατί είναι σαν να με κατηγορούν που δεν τα έχω διαβάσει ακόμα. Μια μέρα πρέπει να πάψω να ακούω τις φωνές από τα ράφια.

Πολύ θα ήθελα να έπαιρνα χάπια. Ή να έχω μια - ιατρική - δικαιολογία για να παίρνω χάπια. Ή τονωτικά. Κάτι τέλος πάντων που θα με κρατάει ήρεμη αλλά συνάμα και ενεργητική. Κάτι που θα εξωθήσει τον εγκέφαλό μου να μπει σε overclocking mode, κάτι που συμβαίνει σπανίως από μόνο του. Να χαθώ στις σκέψεις μου, να μη με νοιάζει τίποτα, ούτε νοίκι, ούτε δουλειά, ούτε ΔΕΗ, nada.

Σε μια πιο ευχάριστη νότα, τέλειωσα πριν λίγες μέρες τα δύο πρώτα βιβλία της τελευταίας τριλογίας της Robin Hobb, Dragon Keeper και Dragon Haven. Το τελευταίο, Dragon City, βγαίνει σε μερικές μέρες αλλά λέω να περιμένω την χαρτόδετη έκδοσή του, γαμώτο. Αυτή η συγγραφέας μέσα σε διάστημα ενός έτους έγινε από τις πιο αγαπημένες μου. Μετά την τριλογία Farseer, πέρασα στην Liveship Traders και την Tawny Man trilogy και τώρα με την τελευταία, είμαι πεπεισμένη ότι δεν υπάρχει καλύτερο για μένα από επική φαντασία, κλασική σε πολλά σημεία και τόσο φρέσκια σε άλλα. Διάβασα επίσης το διήγημα No Woman Born της C.L. Moore, το οποίο ήταν υπέροχο. Μία από τις πρώτες "υβριδικές" ιστορίες για την αποξένωση του ανθρώπου και τη σημασία του σώματος στη γυναικεία επιστημονική φαντασία.

Μια καληνύχτα.

Αναφερόμενα Έργα:

Μεταποικιακή Θεωρία-J.C. Young

The Location of Culture-Homi K. Babha

Orientalism-Edward Said

Το Δεύτερο Φύλο-Σιμόν ντε Μποβουάρ

The Rain Wild Chronicles-Robin Hobb:

1. Dragon Keeper

2. Dragon Haven

3. Dragon City

The Farseer Trilogy-Robin Hobb:

1. Assassin's Apprentice

2. Royal Assassin

3. Assassin's Quest

The Liveship Traders-Robin Hobb:

1. Ship of Magic

2. The Mad Ship

3. Ship of Destiny

The Tawny Man Trilogy-Robin Hobb

1. Fool's Errand

2. The Golden Fool

3. Fool's Fate

The Best of C.L. Moore

Do I have to?

Do I have to be called a heterosexual if I enjoy sex with men?

Do I have to be called a lesbian if I enjoy sex with women?

Do I have to be a bisexual if I want the person not the gender?

Do I have to feel powerless if I am a woman?

Do I have to be insulted if called a feminist with disdain?

Do I have to prove I'm competent every step of my way?

Do I have to be recognised by society so to be happy?

Do I have to shout every time I wanna be heard?

Do I have to surprise everyone with my intelligence?

Do I have to be a whore if I enjoy sexual intercourse?

Do I have to be a virgin or a prude to be esteemed by men?

Do I have to be a lesbian to be a feminist?

Do I have to be a feminist to be a woman?

Do I have to be ugly to want to learn as much as possible?

Do I have to be beautiful to be called a woman?

Do I have to have a penis to thrive in politics?

Do I have to be black to know how I feel enslaved?

Do I have to be white to be privileged?

Do I have to accept borders to experience the world?

Do I have to be masculine to defend myself?

Do I have to be feminine to be loved and cherised?

Do I have to be a mother to feel fullfilled?

Do I have to be a housewife to have a nice home?

Do I have to be a refugee to feel an outsider?

Do I have to have a country to be a human?

Do I have to feel guilty every time I speak the truth?

Do I have to be an alien in my body, my soul, my country, my species?

I don't.
          Do I?
                  I don't.

Εργασία για Μάθημα στη "Δημιουργική Γραφή"

Είναι για το μεταπτυχιακό μου και θέλησα να το μοιραστώ κι από δω. Δεν θέλω "κακόβουλα" σχόλια :-P

Equilibrium

But I, being poor,

have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet; 

Tread softly because you tread on my dreams.

Yeats

Το βιντεάκι έχει spoiler απ' την ταινία, αν δεν την έχετε δει μόλις τελειώσει το ποίημα κλείστε το!

Απολαυστικός, πάντα.

Τώρα και Αμαζόνα!

Ο τίτλος είναι link για ένα αρθράκι που φέρει το όνομα "Οι Αμαζόνες στο Διαδίκτυο". "Έρευνα" (ας πούμε) για τη γυναικεία δραστηριότητα σε blogs και ιστοσελίδες. Όταν είδα το mail που με παρέπεμπε στο άρθρο σκέφτηκα "χα,χα, λες να ανήκω κι εγώ στις αμαζόνες;". Λίγο μετά επιβεβαιώθηκα, αφού υπήρχε και απόσπασμα δικού μου κειμένου.

Πήγα να σχολιάσω το περιεχόμενο, αλλά μετάνιωσα. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Οι Μεγάλοι Κλασσικοί

Και τσαντίζομαι (με ν παχύ) καθώς αναλογίζομαι την μεγαλοσύνη και την ανωτερότητα των μεγάλων συγγραφέων, των αριστουργηματικών τους πονημάτων, της ηθικής τους και της ανηθικότητάς τους. Άνθρωποι ανεβασμένοι στο βάθρο ημίθεων, ανέγγιχτοι απ' το χρόνο, με άφεση απ' τις απανταχού κριτικές. 

Όχι, όχι, δεν έχεις δικαίωμα να πεις ότι δεν σ' αρέσει ο Τζόυς, ότι βρίσκεις τον Προυστ βαρετό, ότι φαντάζεσαι τον Στεντάλ σφιχτοκώλη και τον Φρόυντ (ε, λογοτεχνία δεν είναι, αλλά τόσα έγραψε ο έρμος) πρωκτικό. Ότι βαριέσαι ελεεινά να διαβάζεις 30 σελίδες να περιγράφουν τις καμπάνες και τις κολόνες στην Παναγία των Παρισίων. 

Μου αρέσει η Βιρτζίνια Γουλφ. Έχει κάτι... ξεχωριστό. Η κοινωνική ετικέτα που της επιβάλλεται αντιμάχεται συνεχώς με την θέλησή της να σπάσει τα πεπραγμένα, τα δεδομένα. Σκανδαλιστική σχεδόν, μιλώντας για πράγματα που σ' εμάς φαίνονται απολύτως φυσιολογικά κι αποδεκτά, νιώθεις και καταλαβαίνεις την αγωνία της, σχεδόν σοκάρεσαι απ' όσα λέει. Διεισδύει στις εσωτερικές σκέψεις αντρών-γυναικών (και στα ενδιάμεσα), αποτυπώνει την ανθρώπινη φύση όλων τους. Τη μια στιγμή τους εξιδανικεύει την άλλη τους δίνει μια σφαλιάρα στον εγωισμό τους και τους τσακίζει χάμω. 

Συνειδητοποίησα ότι ο Neil Gaiman στη συλλογή διηγημάτων και ποιημάτων του Smoke and Mirrors, έχει πολύ έντονο το στοιχείο του Μοντερνισμού. Και το κατάλαβα αυτό, γιατί μόλις έμαθα ποιος είναι ο κύριος Μοντερνισμός. Θεωρείται δε ότι εμείς είμαστε στο Μεταμοντέρνο τώρα, που ανάθεμα κι αν υπάρχει επαρκής ορισμός γι' αυτό - μπορεί απλά να μην έχω καταλάβει εγώ. Changes, Virus, The Case of the Departure of Miss Finch, Queen of Knives, White Road είναι μερικές απ' τις ιστορίες του που θα μπορούσες - υποθετικά και αυθαίρετα από μέρους μου πάντα - να κατατάξεις ως μοντερνιστικά (ενίοτε αναφέρεται και ως νεωτερισμός). 

Επισταμένη μελέτη πλέον τα αναγνώσματά μου, και καλό και κακό. Καλό γιατί αλλάζω σιγά-σιγά, μεταμορφώνομαι. Κακό γιατί δεν έχω πλέον την πολυτέλεια της απλής, καθαρής διασκέδασης. Την έχω δηλαδή και βρίσκεται στο δεύτερο απ' τα καινούρια μου ράφια (το 1ο που βιθώθηκε) και λέγεται The Novice και The High Lord, το 2ο και 3ο βιβλίο του Black Magician Trilogy της Trudi Canavan. Κι αντιστέκομαι σθεναρά στην τάση να τ' ανοίξω και να τα ρουφήξω και να χαθώ στη μαγεία τους γιατί πρέπει - πρέπει! - να τελειώσω πρώτα άλλα πιο "σημαντικά".

Λογοτεχνική καταπίεση και αναγνωστικό άγχος. Ουφ! 

Αναφορές:

James Joyce - Οδυσσέας

Marcel Proust - Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο

Stendhal (Henri Beyle) - Το Κόκκινο και το Μαύρο

Sigmund Freud - Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση

Virginia Woolf - Η Κυρία Ντάλογουεη

Neil Gaiman - Smoke and Mirrors

Trudi Canavan - The Black Magician Trilogy