Book Depository Search

Free Delivery on all Books at the Book Depository

Κυριακή, Ιανουαρίου 10, 2010

Αυτοπροβολή

Μανία με τους πομπώδεις τίτλους!

Έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος στο φόρουμ - δε λέω σε ποιο, αυτονόητο - και δεν έχω καταλάβει το γιατί. Δηλαδή, καταλαβαίνω αλλά είναι αυτό το παράλογο του παραλογισμού και η έλλειψη λογικής που κάνει τα μάτια μου να φέρνουν σβούρες μέσα στο κεφάλι μου από την απορία και μόνο. Γιατί παίρνουμε τόσο στα σοβαρά τον εαυτό μας; Γιατί μόνο αυτό έχουμε, μάλλον.

Διαβάζω δοκίμια για την αυτοβιογραφία - για τη σχολή μου - κι αναρωτιέμαι. Γιατί τόση ανάγκη για αυτοπροβολή; Είναι ελάχιστοι οι συγγραφείς - δε θα πιάσω τους υπόλοιπους, βαριέμαι - που δεν έχουν γράψει ή δεν πρόκειται να γράψουν την αυτοβιογραφία τους. Κι είναι επίσης ελάχιστοι οι νέοι συγγραφείς, και κάποιοι "εξελιγμένοι" παλαιότεροι, που δεν έχουν προσωπικό blog ή ιστοσελίδα.

Κι εγώ προφανώς. Γράφουμε, αρχικά, γιατί δε γίνεται να μη γράψουμε, δε γίνεται να κρατήσουμε μέσα μας όλες αυτές τις σκέψεις. Το έρμο κεφαλάκι θα εκραγεί μια ώρα. Στη συνέχεια όμως αλλάζουν τα κίνητρά μας. Γράφουμε με μιαν ελπίδα, να διαβαστούμε, να γίνουμε γνωστοί, ν' αφήσουμε το στίγμα μας στον κόσμο, να κάνουμε τη διαφορά.

Και τι απογοήτευση, αλήθεια, όταν ανακαλύπτεις ότι όχι μόνο δεν κάνεις τη διαφορά αλλά κι αν σταματήσεις να γράφεις δε θα γίνει και τίποτα το τραγικό. Στον έξω κόσμο, σε σένα μέσα σου θα γίνει. Πέρα από πέντε-δέκα άτομα, το πολύ, που τους αρέσει το γράψιμό σου ή που απλά τους αρέσεις εσύ, δε θα στενοχωρηθεί κανείς. Κανείς δε θα νοιώσει αυτό το κενό που άφησες πίσω σου, πολύ απλά γιατί το κενό θα καλυφθεί αμέσως, απ' τον επόμενο και μεθεπόμενο. Ή από τον προηγούμενο, δεν παίζει ρόλο.

Γιατί συνεχίζεις λοιπόν; Γιατί όταν ήσουν μικρή/ός οι γονείς σου είπαν ότι έχεις ταλέντο. Γιατί στο δημοτικό ο δάσκαλός σου είπε ότι θα πας μπροστά. Γιατί στο πανεπιστήμιο μια καθηγήτρια είπε περιμένω να πιάσω στα χέρια μου το βιβλίο σου. Γιατί κάποιοι συγγραφείς είπαν νεολογίστικα το 'χεις. Κι εσύ σαν μαλάκας τους ακούς, και πιστεύεις, και ελπίζεις, κι ονειρεύεσαι, μέχρις ότου γεράσεις και δεν έχεις κάτι άλλο να περιμένεις. Τα χαρτιά στοιβάζονται δίπλα απ' το γραφείο σου, το laptop πιάνει σκόνη σε μια γωνιά, αράχνες και κατσαρίδες κατακλύζουν τις ατέλειωτες ιστορίες σου. Ανολοκλήρωτες, μισές, κενές. Χαρακτήρες που έπλασες κι έπειτα παράτησες, γιατί βαρέθηκες, κουράστηκες. Και μήπως τι φταίνε αυτοί που έπεσαν σ' έναν οκνηρό συγγραφέα; Τι φταίνε που εσύ δεν έχεις το σθένος να συνεχίσεις; Γιατί να μείνουν για πάντα στην αφάνεια;

Έτσι το διάλεξες. Έχεις κουράγιο να αλλάξεις το μέλλον;

7 σχόλια:

nihilio είπε...

Το υπεραναλύεις νομίζω. Γράφουμε γιατί θέλουμε να γράψουμε. Μας διαβάζουν επειδή θέλουνε να μας διαβάσουν.
Για τους συγγραφείς, είχε πει ο Μπουκόφσκι μια σοφή κουβέντα στο Χόλυγουντ, αλλά δε τη θυμάμαι τώρα...

Eroviana είπε...

Η υπερανάλυση είναι απ' τα κύρια προσόντα μου. Μη μου τη βγάζεις άχρηστη κύριος :P

Μα να μη θυμάσαι τι είπε ο Μπουκόφσκι; Γιατί μου το αναφέρεις τώρα και θα σκάσω μέχρι να μάθω τι είπε;;;

nihilio είπε...

Ξαναδιάβασε το Χόλυγουντ (δεν το έχω και πρόχειρο εδώ στα ξένα).

Λέει πάνω-κάτω ότι όλοι οι συγγραφείς που έχει γνωρίσει είναι ένα μάτσο πικρόχολες κατίνες που δεν χάνουν ευκαιρία να κουτσομπολεύουν, αλλά το λέει με τον κλασσικό του τρόπο και αυτό το κάνει καλύτερο.

Ανώνυμος είπε...

Γράφεις γιατί πιστεύεις,ελπίζεις κι ονειρεύεσαι...κι αυτό αρκεί..
Για να γράφεις...

A.Charantonis είπε...

Basika to kolpo einai na grafeis me sustima dustuxws. Na exeis en programma kai na to tireis. Opws i gumnastiki ti prwti ebdomada, kai to prwto mina einai duskolo. Alla oloi oi megaloi grafoun minimum mia wra tin imera, kai stadiaka ola erxontai. I epituxeia einai 5% talento kai 95% epimoni eixe pei o Beniamin fragklinos. (epiklisi stin authentia)

Conti Cucci είπε...

Ποιός Φραγκλίνος, αυθεντίες ντεμέκ και ντουμ σπίρο σπέρο; Εδώ ακόμα κι ο S. King στο On Writing μιλάει για πολύωρο πρόγραμμα.
Είναι δύσκολα πράγματα αυτά. Θέλουν πολύ πειθαρχία και δουλειά. Και σου εύχομαι να το καταφέρεις.
Δε θα σταμάταγα να σχολιάσω, δεν το συνηθίζω, αλλά (τραγικό ε;) όντως μ'άρεσε το παρόν κείμενο κι αυτή η υπεραναλυτική σκέψη που λέτε. Ωραία τα 'γραψες και ωραία το 'κλεισες.
Τσάκω ένα σχαρίκι.

CC

anidifranco είπε...

Anybody can write a three-volume novel. It merely requires a complete ignorance of both life and literature

Αυτό το είπε ο Oscar Wilde, αλλά είπε επίσης και αυτό

Bad artists always admire each other's work. They call it being large-minded and free from prejudice. But a truly great artist cannot conceive of life being shown, or beauty
fashioned, under any conditions other than those he has selected.

Σε ποια κατηγορία τελικά ανήκει ο καθένας μας είναι a matter of opinion. But it’s your opinion that should count more above all else’s.