Book Depository Search

Free Delivery on all Books at the Book Depository

Τετάρτη, Ιανουαρίου 31, 2007

Ανδαλουσία (part 4)

Νυχτα 3η:

Σε συγκεκριμένο μαγαζί και πάλι - όπου οι διοργανωτές μας είχαν συμφωνήσει για τιμές - τη βγάλαμε όλο το βράδυ. Κυρίως γιατί ήμαστε πολύ κομμάτια για να συνεχίσουμε κάπου αλλού. Ξεκινήσαμε με botellon φυσικά, έτσι ήδη υπήρχε κέφι στην παρέα. Κατά τις 12 με 1 κατέφθασε κι άλλο ένα γκρουπάκι, οι ερασμίτες της León. Γνωριστήκαμε, μιλήσαμε με ήδη γνωστούς μας και διασκεδάσαμε όλοι παρέα. Στη 2η φωτό φαίνεται η τελευταία απέλπιδα προσπάθειά μου να σταθώ όρθια. Η κούραση μπορεί να νίκησε τα πόδια μου, αλλά το κέφι δεν κάμφθηκε στιγμή. Καλά, ίσως μια στιγμούλα μόνο...
Και τα γνωστά βέβαια...2 ώρες ύπνο αυτή τη φορά!


Ημέρα 4η:

Πρώτη μας επίσκεψη το Real Alcázar de Sevilla (βασιλικά ανάκτορα). Η προέλευσή του τοποθετείται στο 10ο αι. την εποχή του Abd Al-Rahman του Γ' - του πρώτου χαλίφη της Ανδαλουσίας. Ανά τους αιώνες το κτίσμα άλλαζε μορφή καθώς νέα μέρη προστίθενταν συνεχώς. Το κύριο μέρος του αποτελείται από το Palacio Mudejar και το Palacio Gotico, τα οποία περιτριγυρίζονται από τα Patio del Crucero (patio είναι το αίθριο), Patio de la Montería, Patio del Almirante, Patio del Yeso, Patio del León και τέλος τους Jardines(κήπους). Ξέρετε τι μου άρεσε εμένα πιο πολύ; Φυσικά και ξέρετε: οι κήποι βέβαια!
Για λοιπές ιστορικές πληροφορίες - μιας και παρέλειψα σχεδόν τα πάντα - υπάρχουν και τα βιβλία(όπως και το διαδίκτυο βέβαια)!!!
Κάναμε βολτίτσες, ακουσαμε τα πουλάκια, λιαστήκαμε, είδαμε έργα τέχνης, παίξαμε κυνηγητό, χαθήκαμε (χωρίς να δοκιμάσουμε το κρυφτό), κουραστήκαμε. Τελειώσαμε την επίσκεψή μας σε μια αίθουσα που είχε αφιέρωμα στους εξερευνητές ανά τους αιώνες. Καθώς ανεβαίναμε τις σκάλες, βλέπαμε χαραγμένες επιγραφές στα πλαινά των σκαλοπατιών με πληροφορίες από τα ταξίδια των εξερευνητών. Σα να ανέβαινες μια σκάλα του χρόνου. Μου άρεσε σαν ιδέα...

Η επόμενή μας στάση ήταν ο Καθεδρικός της Σεβίλης, ένας από τους μεγαλύτερους και παλαιότερους καθεδρικούς της Ευρώπης. Πίσω από το ιερό ορθωνόταν ένας πύργος 96 μέτρων. Ανεβήκαμε τα πατώματα, σε σειρά ένας-ένας, υπομονετικά - γιατί είχε πολύ κόσμο - και στο τέλος ανταμειφθήκαμε. Η θέα ήταν πανέμορφη. Κάτω απ'τα πόδια μας απλωνόταν ολόκληρη η Σεβίλη σ'όλο της το μεγαλείο. Κοιτάξαμε κι από τις 4 πλευρές του πύργου αλλά, για μένα, μία άξιζε πραγματικά...Κατεβήκαμε παίζοντας το τρενάκι, φωνάζοντας χαζοχαρούμενα, χτυπώντας πάνω στους τοίχους και στους ανθρώπους. Το κλίμα θύμιζε πολύ δημοτικό, αλλά γι αυτό ακριβώς ήταν τόσο όμορφο! Νοιώθαμε ελεύθεροι να μαλακιστούμε, να παίξουμε, να χαρούμε, χωρίς καθόλου να σκεφτούμε τι θα σκεφτεί ο κόσμος. Νομίζω γι αυτό μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το ταξίδι...

Για την τέταρτη νύχτα θα μιλήσω στο επόμενη, αφού ήταν η τελευταία μας νύχτα στην Ανδαλουσία κι αξίζει ειδική μνεία.


¡Hasta Pronto!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ανδαλουθία ε;
Καλή φάση το Εράσμους, κι εγώ πέρυσι γύρισα από το Βέλγιο!
Το καλοκαίρι ήμουν Ισπανιά, Ανδαλουθία, Λεβάντε, Καταλονία και Μαδρίτη... Καλή φάση!