Ημέρα 3η:
Με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να ξυπνήσουμε, να φάμε πρωινό και να φύγουμε απ'τη Γρανάδα πριν τις 9 το πρωί. Ο καιρός χάλια, με βροχή - αυτή την εκνευριστική που σε μαστιγώνει - και αέρα και με μια απόλυτη ησυχία στο λεωφορείο. Όλοι κοιμούνταν. Σε μια ώρα βρισκόμασταν στο Cadiz ¨la ciudad que sonrie¨(η πόλη που χαμογελάει). Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Ξέρετε, αυτή η πόλη ήταν η άλλη μου επιλογή για να κάνω erasmus - αν δε διάλεγα το Oviedo δηλαδή.
Απολαύσαμε την παραλιακή μας βόλτα, είδαμε την plaza de torros (αρένα ταυρομαχειών) απ' έξω και λιώναμε με την κάθε ευκαιρία στα παγκάκια. Προσπαθούσαμε να καταπολεμήσουμε την κούρασή μας, αλλά ούτε οι καφέδες, ούτε το φαγητό, ούτε κι η σανγκρία βοηθούσαν.
Επισκεφθήκαμε το Torre Tavira - έναν πύργο-φάρο - απ' όπου μπορούσαμε να δούμε όλη την πόλη. Απίστευτη θέα! Ο ξεναγός μας είχε απίστευτο γέλιο, μιλάμε για εντελώς κραγμένη ο άνθρωπος! Μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους αλλά όταν βλέπεις κάποιον που είναι λες και δραπέτευσε από σατιρική ταινία, ε γελάς. Συμπαθέστατος πάντως. Μας έδειξε την Cámara Oscura (σκοτεινή αίθουσα), η οποία χρησιμοποιούταν στο παρελθόν για την παρακολούθηση των πλοίων και του καιρού. Είναι μια προσομοίωση του εξωτερικού περιβάλλοντος πάνω σ'ένα που επιτυγχάνεται με τη χρήση ενός καθρέφτη, ενός μεγεθυντικού φακού κ.ά. σχετικά. Γελάσαμε κι εκεί, βλέποντας τους ανθρώπους στα γύρω κτίρια ν'απλώνουν την μπουγάδα τους ή να λιάζονται στις ταράτσες..
Μετά απ'αυτό, τριγυρίσαμε λίγο ακόμα στα κεντρικά σοκάκια της πόλης, είδαμε κάποια μνημεία και τον καθεδρικό (μπλα,μπλα,μπλα) κι ήμαστε έτοιμοι να φύγουμε με προορισμό τη Sevilla. Για τη νύχτα στη Σεβίλη θα γράψω την επόμενη φορά.
Με τα χίλια ζόρια καταφέραμε να ξυπνήσουμε, να φάμε πρωινό και να φύγουμε απ'τη Γρανάδα πριν τις 9 το πρωί. Ο καιρός χάλια, με βροχή - αυτή την εκνευριστική που σε μαστιγώνει - και αέρα και με μια απόλυτη ησυχία στο λεωφορείο. Όλοι κοιμούνταν. Σε μια ώρα βρισκόμασταν στο Cadiz ¨la ciudad que sonrie¨(η πόλη που χαμογελάει). Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Ξέρετε, αυτή η πόλη ήταν η άλλη μου επιλογή για να κάνω erasmus - αν δε διάλεγα το Oviedo δηλαδή.
Απολαύσαμε την παραλιακή μας βόλτα, είδαμε την plaza de torros (αρένα ταυρομαχειών) απ' έξω και λιώναμε με την κάθε ευκαιρία στα παγκάκια. Προσπαθούσαμε να καταπολεμήσουμε την κούρασή μας, αλλά ούτε οι καφέδες, ούτε το φαγητό, ούτε κι η σανγκρία βοηθούσαν.
Επισκεφθήκαμε το Torre Tavira - έναν πύργο-φάρο - απ' όπου μπορούσαμε να δούμε όλη την πόλη. Απίστευτη θέα! Ο ξεναγός μας είχε απίστευτο γέλιο, μιλάμε για εντελώς κραγμένη ο άνθρωπος! Μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους αλλά όταν βλέπεις κάποιον που είναι λες και δραπέτευσε από σατιρική ταινία, ε γελάς. Συμπαθέστατος πάντως. Μας έδειξε την Cámara Oscura (σκοτεινή αίθουσα), η οποία χρησιμοποιούταν στο παρελθόν για την παρακολούθηση των πλοίων και του καιρού. Είναι μια προσομοίωση του εξωτερικού περιβάλλοντος πάνω σ'ένα που επιτυγχάνεται με τη χρήση ενός καθρέφτη, ενός μεγεθυντικού φακού κ.ά. σχετικά. Γελάσαμε κι εκεί, βλέποντας τους ανθρώπους στα γύρω κτίρια ν'απλώνουν την μπουγάδα τους ή να λιάζονται στις ταράτσες..
Μετά απ'αυτό, τριγυρίσαμε λίγο ακόμα στα κεντρικά σοκάκια της πόλης, είδαμε κάποια μνημεία και τον καθεδρικό (μπλα,μπλα,μπλα) κι ήμαστε έτοιμοι να φύγουμε με προορισμό τη Sevilla. Για τη νύχτα στη Σεβίλη θα γράψω την επόμενη φορά.
Συνεχίζεται φυσικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου