Εξώφυλλο ανοιχτό και ταξίδι ονειρικό(μέρος 1ο)

Προσπαθώ να ησυχάσω την καρδιά μου μετά το σοκ της κουβέρτας και της γαμισομηχανής. Βρίσκομαι στην Αθήνα μετά από ένα μήνα ομηρικής κατάστασης στην αποπνικτική Λάρισα. Κοιτάζω το βιβλίο (βλ. δύο posts παρακάτω) και δεν ξέρω ακόμα πώς νοιώθω. Το παθαίνω συχνά, να μην μπορώ ν'αποφασίσω τι αισθάνομαι. Ξαναδιαβάζω την τελευταία φράση: τι θα κάνατε εσείς στη θέση μου; Ερώτηση παγίδα. Εδώ δεν ξέρω τι θα'κανα εγώ στη δική μου..

Σαββατοκύριακο στον Ωρωπό, προδόρπιο διακοπών. Ανοίγω το ΔΙΑΒΑΖΩ και τσεκάρω τις τελευταίες κυκλοφορίες, τα νέα της λογοτεχνικής σκηνής (αλήθεια, μπορώ να το πω αυτό;). Αφιέρωμα στα ταξιδιάρικα βιβλία. Ταιριαστό.

Δευτέρα μεσημέρι, αναμένοντας τις κοπέλες στο λιμάνι. Έχω πάρει αρκετά βιβλιαράκια μαζί μου: Η φάρμα των ζώων, Η Γεροντοκόρη, 2001 Οδύσσεια, Βίοι Αγίων-Γώργος Ιωάννου, Το Ταχυδρομείο, το ΔΙΑΒΑΖΩ και ένα καινούριο τετραδιάκι προς συγγραφή. Βγάζω τη φάρμα από το σάκο και περιεργάζομαι το εξώφυλλο. Δε μου αρέσει πολύ. Η έκδοση είναι πολύ παλιά, το μέγεθος όχι και τόσο ικανοποιητικό. Δεν τ'ανοίγω, μόνο βάζω τ'ακουστικά κι κουνάω ρυθμικά το πόδι συναρτήσει των Placebo (α ρε Brian!). Ένα σκυλάκι με γυροφέρνει αλλά δεν πλησιάζει να το χαιδέψω. Ίσως κόλλησε ανθρώπινη αποστασιοποίηση και αντικοινωνικότητα. Τρομερό μικρόβιο!

Καταφθάνουν οι φίλες μου - ζηλεύω τον καφέ τους, ο δικός μου ήταν μάπα - και το κέφι έχει τρυπώσει κι έχει χαραχτεί ήδη πάνω μας. Μια Ιταλίδα θέλει ν'ανέβει στο πλοίο, χωρίς εισιτήριο αλλά ξέρει που πάει. Δεν ξέρω τι της είπαμε. Ανεβαίνουμε στο superjet (ειρωνεία το όνομα): μία με δισκοπάθεια, μία αναρρώνει από εγχείρηση, οι άλλες δύο σιδερένιες και ακμαίες. Τέσσερις κοπέλες προασπαθούν να ξεφύγουν και να χαλαρώσουν. Το υπερπλεούμενό μας παίρνει μπρος κι οι διακοπές μας ξεκινούν..

Συνεχίζεται