Ελληνικά Έντυπα Λογοτεχνίας

Θα ασχοληθώ μόνο με τέσσερα, γιατί αυτά διαβάζω εγώ. Το πρώτο είναι το index, ένα δωρεάν μηνιαίο περιοδικό στα πρώτα του βήματα. Κρατάω στα χέρια μου το 3ο τεύχος - αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία - και ξεφυλλίζω με μανία. Σταματάω όπου με ενδιαφέρει το θέμα (βλ. σελ. 10 "Joyce Carol Oates", sel. 16 "Συγγραφείς που αδικήθηκαν" κλπ.) και ξαναγυρίζω στην αρχή για ένα "cover to cover reading". Το απολαμβάνω ιδιαίτερα και λέω να επισκεφθώ και το 40 τεύχος. Στο βιβλιοπωλείο που δουλεύω το ζητάνε, κι αυτό είναι ευχάριστο.



Το δεύτερο είναι το ΔΙΑΒΑΖΩ που εδώ και τρία τεύχη το διαβάζω φανατικά! Πολύς κόσμος το γνωρίζει από παλιότερα κι αναρωτιέμαι πώς μου ξέφυγε για τόσο μεγάλο διάστημα! Μου αρέσουν πολύ οι βιβλιοκριτικές, οι συνεντεύξεις γνωστών Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, τα σχόλια (σφηνάκια)! Αυτό που λατρεύω είναι τα αφιερώματα - ευχαριστώ για το αφιέρωμα στη Λογοτεχνία του Φανταστικού - και οι σελίδες (εκεί προς το τέλος) "Του...δρόμου" και "Φανζίν". Το μόνο μειονέκτημα, για μένα, είναι η υπερβολικά επιτηδευμένη γλώσσα (μέχρι να συνηθίσω τη λέξη "ευπώλητα"...) που κάποιες φορές κουράζει. Όχι ότι κατακρίνω την ορθή χρήση της ελληνικής - ποτέ -, απλά κουράζει λίγο. Κουλτούρα και φύγαμε που λέει κι ένας φίλος...





Η Λέξη. Λοιπόν, αυτό το τεύχος (184: Απρίλιος-Ιούνιος 2005) το αγόρασα γιατί είχε αφιέρωμα στη μετανάστευση. Παρουσίαζε, δηλαδή, διηγήματα συγγραφέων της νεοεληνικής λογοτεχνίας με θέμα τη μετανάστευση. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το θέμα με ελκύει πάρα πολύ. Ίσως γιατί όλοι οι πρόγονοί μου (εκτός των γονιών μου) ήταν μετανάστες, ίσως γιατί πάντα ένοιωθα ότι η κάθε κατοικία μου είναι προσωρινή, ίσως γιατί απλά φαντάζομαι αυτούς τους ανθρώπους "όμορφους" και με καλλιτεχνική φύση. Οι λέξεις γραμμένες στο πολυτονικό (πνεύματα, οξείες και δε συμμαζεύεται) μυρίζουν κιτρινισμένες σελίδες του παρελθόντος - όχι αυτές που σου προκαλούν βήχα, από τις άλλες. Γιατί δεν το ξαναπήρα; Πρώτα απ'όλα δεν το έβρισκα. Βασικότερος, όμως, λόγος είναι ότι - όπως ανέφερα και παραπάνω - υπάρχει ένα μέτρο κουλτούρας που μπορώ ν'αντέξω! Το κεφάλι μου αναζητά χαζομαρούλες, και τελικά ποια είμαι εγώ που θα του αρνηθεί βασικές του ανάγκες;

Σίγουρα έχω αναφέρει τις Συμπαντικές Διαδρομές και σε προηγούμενο post, καθώς έχουν δημοσιευτεί γραπτά μου σ'αυτό (3ο και 4ο τεύχος, 1o αγγλικό τεύχος) αλλά επίσης και για το περιεχόμενό του. Ασχολείται, βλέπεις, με την τέχνη του Φανταστικού, κάτι που εγώ εκτιμώ ιδιαίτερα. Χαίρομαι επίσης που δεν επικεντρώνεται στα RPGs - γιατί πολλοί αυτό εννοούν με το χαρακτηρισμό "φαντασίας" - αλλά σε διηγήματα γνωστών και άγνωστων δημιουργών, βιβλιοπαρουσιάσεις, ταινιοπαρουσιάσεις και τα σχετικά. Δυστυχώς, κι αυτό με κουράζει μετά από μερικές σελίδες διηγημάτων. Το πιο πιθανό, βέβαια, είναι η συνήθειά μου να μη διαβάζω διηγήματα - παρ'όλο που τα γράφω - και όχι το ίδιο το περιοδικό. Αρκετά απ'αυτά δε μου αρέσουν καθόλου, αλλά αυτό είναι θέμα γούστου, σωστά;

Τέλος των πάντων, τέτοια πράγματα διαβάζω τον τελευταίο καιρό - εξ ου κι η παρουσίαση - και όχι κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο. Αν και πιστεύω ότι αρκετό διάστημα απομακρύνθηκα και φοβάμαι το σύνδρομο στέρησης. Λέω να ξεκινήσω τις Ερωτικές Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας του Τσαρλς Μπουκόφσκυ. Είνει το πρώτο δικό του βιβλίο που θα διαβάσω και, δεν ξέρω, για κάποιο λόγο έχω πολλές απαιτήσεις από τον εν λόγω κύριο. Ας μην απογοητευτώ!


Ύστερο και άσχετο: Κατά πάσα πιθανότατα - εκτός αν γίνει κάποιο θαύμα - δε θα πάω στο φεστιβάλ. Θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά...Δεν πειράζει όμως γιατί η ζωή έχει τον τρόπο της να αντικαθιστά κάτι που ήθελες πολύ με κάτι που ίσως ήθελες αλλά δεν το γνώριζες. Και ίσως τελικά τα προγραμματισμένα να είναι υπερβολικά φορτισμένα συναισθηματικά, ενώ τα αυθόρμητα πάντα τα απολαμβάνουμε περισσότερο!