Book Depository Search

Free Delivery on all Books at the Book Depository

Δευτέρα, Οκτωβρίου 09, 2006

Στατικότητα

Παρατηρούσα ένα γεράκο, πολύ συμπαθητικό, στο απέναντι μπαλκόνι να καθαρίζει τα παπούτσια του με μια μαύρη βούρτσα. Θυμάμαι, χωρίς προφανή λόγο, το πέταγμα των γλάρων στην ουρά του πλοίου που μ’ έφερνε πίσω στην Αθήνα και στην πραγματικότητα. Τέτοιες εικόνες βλέπω καθημερινά, και – δεν ξέρω γιατί – με ελκύουν πολύ. Αν ήμουν φωτογράφος θα τις φυλάκιζα στο φιλμ μου. Αν ήμουν ζωγράφος θα τις αποτύπωνα στον καμβά μου. Όμως δε διακρίνομαι για το ταλέντο μου σ’ αυτές τις τέχνες. Σκέφτομαι λοιπόν, να χρησιμοποιήσω αυτό που ξέρω να κάνω καλά, αυτό που πηγάζει από μέσα μου χωρίς να το καλέσω. Θέλω να τις γράψω αυτές τις εικόνες. Όμως οι λέξεις, μέσα στην πολυπλοκότητα και την ομορφιά τους, είναι ολοζώντανες και δυσκολεύονται να συλλάβουν μια στατική εικόνα.

Τι κάνω λοιπόν – εγώ, η εν δυνάμει συγγραφέας – απ’ το να νοιώθω ανήμπορη μπροστά στην απλότητα που ξετυλίγεται γύρω μου; Πώς μπορώ να περιγράψω την αδράνεια, την ακαμψία; Πώς γίνεται να αποφύγω τα ρήματα κίνησης, να στερήσω τα όντα απ’ τη δράση τους ώστε να προλάβω να τα συλλαβίσω; Ένα ηλιοβασίλεμα μπορεί ν’ αποτυπωθεί ως μορφή πολύ πιο επιτυχημένα απ’ όσο με λέξεις. Η γλώσσα πλάθεται και μετασχηματίζεται καθημερινώς κι αδιαλείπτως. Δεν κάνει διακρίσεις φύλου ή φύλλου ή φίλου. Δεν τη νοιάζει αν είσαι μορφωμένος ή απαίδευτος, τη νοιάζει μόνο η εφευρητικότητά σου. «Είμαι άμορφος πηλός στα χέρια σου, τολμηρέ γλύπτη», σου λέει. Κι εσύ απαντάς με δίφθογγους, με συλλαβές και μουρμουρίσματα.

Ένας γλυκύτατος γεράκος καθαρίζει το παπούτσι του, κι εγώ πιστεύω ότι αξίζει ν’ αναφερθεί – έστω κι από μένα. Σε ασπρόμαυρο φόντο θα έβρισκε την αξία του, λυπάμαι που δεν μπορώ να του τη χαρίσω. Ίσως κι εκείνος σκέφτεται τα γλαρόπουλα και πώς χειραγωγούν (φτεραγωγούν) τον άνεμο προς όφελός τους. Μπορεί ο γλάρος που φωτογράφιζε ο φίλος Γιάννης εκείνη τη μέρα να σκεφτόταν τη λιχουδιά που κρυβόταν στους αφρούς της θάλασσας, δίχως ποτέ να καταλάβει πόσο θέλουμε να πετάξουμε. Δίχως ποτέ να καταλάβει γιατί ένας γεράκος θα τον σκεφτόταν με νοσταλγία ή γιατί εγώ θα προσπαθούσα να κλείσω σε λέξεις την πτήση του.

4 σχόλια:

Γιώργος_Κ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Γιώργος_Κ είπε...

Καλησπέρα, γράφεις πολύ όμορφα, πολύ παραστατικά και με σπάνιο συναίσθημα για την ηλικία σου! Στα 23 κανείς, έχει ελάχιστες εμπειρίες απο τη ζωή, ίσως αρκετές όμως στον ερωτικό τομέα, παρ'όλα αυτά νομίζω πως μπορεί κάποιος να εκφράσει το τι νιώθει και με πόσο πάθος το νιώθει, όταν ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται οι πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά του! Εγώ έχω ήδη 5 και κάθε μήνα αυξάνονται αλματωδώς! χιχι αστειεύομαι αλλά ωστόσο έχω άσπρες τρίχες....συνέχισε να βγάζεις το συναίσθημά σου και είμαι βέβαιος οτι αυτό θα σε οδηγήσει στους σωστούς δρόμους!! Φιλιά Μίνα!

Γιώργος_Κ είπε...

...και κάτι ακόμα, είναι αλήθεια οτι αναχωρείς για Ισπανία??? Κρίμα είναι να φύγεις, ενώ μόλις τώρα σε γνώρισα....

Eroviana είπε...

Δεν αναχωρώ τώρα, είμαι ήδη Ισπανία. Το Φεβρουάριο και πάλι μαζί σας με ένα νέο ολοκαίνουριο πρόγραμμα:PPP

Ευχαριστώ για τα καλά λόγια:))