Μάλλον το δεύτερο. Κι εκεί που πίστευες ότι πάει, το χάσαμε το καμμένο κοριτσάκι, εξαφανίστηκε στην τσιχλόφουσκα που φούσκωνε με κόπο και δάκρυα τόσα χρόνια (σιγά καημένη), πνίγηκε σ' ένα κόσμο ανούσιων εμπειριών και παιχνιδιών, την κατάπιε το μεγάλο κήτος του κράτους της κοινωνίας και του κομφορμισμού (έλεος!), την σκότωσαν οι γκανγκστερικές φυλές του κέντρου της Αθήνας (κάτι ματ και κάτι κουκούλες κυκλοφορούν μόνο, μη φανταστείτε) και το χειρότερο! ότι έχασε τη θέλησή της και την έμπνευσή της να γράφει (πού πα ρε!) ΤΣΟΥΠ να σου την πάλι, να λέει το μακρύ της και το κοντό της και δη στο τρίτο πρόσωπο (ευτυχώς είναι ενικός αριθμός).
Όχι, μην αναρωτιέσαι γιατί συνεχίζεις να διαβάζεις, είσαι άξιος της μοίρας σου. Σαν κι όλους εμάς (κοινωνική αλληλεγγύη παιδάκι μου) χαζοπερπατάς - galavanting ήθελα να γράψω αλλά σέβομαι την καταγωγή μου - στα σοκάκια του διαδικτύου ελπίζοντας να βρεις ένα νόημα σ' όλη αυτή τη μούχλα. Μη με παρεξηγείς, δεν έχω κάτι εναντίον της μούχλας. Όπως έλεγα και σε μια φίλη όταν επέμενε να βγω Πέμπτη/Παρασκευή/Σάββατο βράδυ (άκουσον άκουσον) στα φοιτητικά Γιάννενα: όλοι έχουν δικαίωμα στη μούχλα!
Αποφάσισα ότι τα πολιτικοφιλοσοφικοϊστορικά κείμενα μου κάνουν κακό. Με ξυπνάνε από τον χουχουλιάρικο λήθαργό μου κι αρχίζω μετά να απαιτώ δικαιώματα, να παλεύω για κάτι καλύτερο (μισθό, συνθήκες εργασίας, ποιότητα ζωής), να χρωματίζω την αντίληψή μου με ισχυρές δόσεις πραγματικότητας. Καλά, μην τρελαθούμε, δεν άρχισα να βλέπω και ειδήσεις.
Και κάπου εδώ πρέπει να αναφέρω το βιβλίο που με συγκλόνισε τον τελευταίο καιρό: Η Ψυχή του Ανθρώπου στο Σοσιαλισμό του Oscar Wilde. Και ίσως είναι αρκετό να πω απλά το όνομα του συγγραφέα, αλλά αν δεν είναι να δηλώσω απλά ότι ο άνθρωπος κατοικεί μέσα στα κεφάλια μας. Δεν ήταν απλά μπροστά, ήταν και πίσω και στο πλάι, πολύπλευρος, πολυεπίπεδος, απλά γαμάτος!
σελ 41: ...Μεγάλες προσδοκίες γεννήθηκαν κάποτε για τη δημοκρατία. Αλλά η δημοκρατία σημαίνει απλά το ξυλοφόρτωμα του λαού. από το λαό για το λαό. Είναι εξακριβωμένο. Και πρέπει να πω ότι ήταν καιρός, γιατί κάθε εξουσία εξευτελίζει εντελώς. Εξευτελίζει αυτούς που την ασκούν και εξευτελίζει αυτούς πάνω στους οποίους ασκείται. Όταν χρησιμοποιείται βίαια, ολιστικά και αδίστακτα, παράγει ένα καλό αποτέλεσμα, δημιουργώντας, ή αναδεικνύοντας σε κάποιο βαθμό, το πνεύμα της εξέγερσης και τον Ατομικισμό που θα τη σκοτώσει. Όταν εφαρμόζεται με κάποιο βαθμό ευγένειας και συνοδεύεται από δώρα και ανταμοιβές, διαφθείρει τρομερά. Ο λαός, σε αυτή την περίπτωση, έχει λιγότερη συναίσθηση της φρικτής πίεσης που του ασκείται και γι' αυτό συνεχίζει τη ζωή του σε ένα είδος χυδαίου βολέματος, σαν ζώο που το χαϊδεύουν, χωρίς ποτέ να αντιλαμβάνεται ότι πιθανώς σκέφτεται τις σκέψεις άλλων ανθρώπων, ότι ζει με τους κανόνες άλλων ανθρώπων, φορώντας, στην ουσία, αυτά που κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει ρούχα άλλων ανθρώπων από δεύτερο χέρι και ποτέ δεν είναι ο εαυτός του έστω και μια στιγμή. "Αυτός που θα ήθελε να είναι ελεύθερος", λέει ένας ωραίος στοχαστής, "δεν πρέπει να προσαρμόζεται". Και η εξουσία, δωροδοκώντας τους ανθρώπους για να προσαρμόζονται, παράγει ένα χονδροειδές είδος υπερτροφικής βαρβαρότητας ανάμεσά μας...
Όχι, μην αναρωτιέσαι γιατί συνεχίζεις να διαβάζεις, είσαι άξιος της μοίρας σου. Σαν κι όλους εμάς (κοινωνική αλληλεγγύη παιδάκι μου) χαζοπερπατάς - galavanting ήθελα να γράψω αλλά σέβομαι την καταγωγή μου - στα σοκάκια του διαδικτύου ελπίζοντας να βρεις ένα νόημα σ' όλη αυτή τη μούχλα. Μη με παρεξηγείς, δεν έχω κάτι εναντίον της μούχλας. Όπως έλεγα και σε μια φίλη όταν επέμενε να βγω Πέμπτη/Παρασκευή/Σάββατο βράδυ (άκουσον άκουσον) στα φοιτητικά Γιάννενα: όλοι έχουν δικαίωμα στη μούχλα!
Αποφάσισα ότι τα πολιτικοφιλοσοφικοϊστορικά κείμενα μου κάνουν κακό. Με ξυπνάνε από τον χουχουλιάρικο λήθαργό μου κι αρχίζω μετά να απαιτώ δικαιώματα, να παλεύω για κάτι καλύτερο (μισθό, συνθήκες εργασίας, ποιότητα ζωής), να χρωματίζω την αντίληψή μου με ισχυρές δόσεις πραγματικότητας. Καλά, μην τρελαθούμε, δεν άρχισα να βλέπω και ειδήσεις.
Και κάπου εδώ πρέπει να αναφέρω το βιβλίο που με συγκλόνισε τον τελευταίο καιρό: Η Ψυχή του Ανθρώπου στο Σοσιαλισμό του Oscar Wilde. Και ίσως είναι αρκετό να πω απλά το όνομα του συγγραφέα, αλλά αν δεν είναι να δηλώσω απλά ότι ο άνθρωπος κατοικεί μέσα στα κεφάλια μας. Δεν ήταν απλά μπροστά, ήταν και πίσω και στο πλάι, πολύπλευρος, πολυεπίπεδος, απλά γαμάτος!
σελ 41: ...Μεγάλες προσδοκίες γεννήθηκαν κάποτε για τη δημοκρατία. Αλλά η δημοκρατία σημαίνει απλά το ξυλοφόρτωμα του λαού. από το λαό για το λαό. Είναι εξακριβωμένο. Και πρέπει να πω ότι ήταν καιρός, γιατί κάθε εξουσία εξευτελίζει εντελώς. Εξευτελίζει αυτούς που την ασκούν και εξευτελίζει αυτούς πάνω στους οποίους ασκείται. Όταν χρησιμοποιείται βίαια, ολιστικά και αδίστακτα, παράγει ένα καλό αποτέλεσμα, δημιουργώντας, ή αναδεικνύοντας σε κάποιο βαθμό, το πνεύμα της εξέγερσης και τον Ατομικισμό που θα τη σκοτώσει. Όταν εφαρμόζεται με κάποιο βαθμό ευγένειας και συνοδεύεται από δώρα και ανταμοιβές, διαφθείρει τρομερά. Ο λαός, σε αυτή την περίπτωση, έχει λιγότερη συναίσθηση της φρικτής πίεσης που του ασκείται και γι' αυτό συνεχίζει τη ζωή του σε ένα είδος χυδαίου βολέματος, σαν ζώο που το χαϊδεύουν, χωρίς ποτέ να αντιλαμβάνεται ότι πιθανώς σκέφτεται τις σκέψεις άλλων ανθρώπων, ότι ζει με τους κανόνες άλλων ανθρώπων, φορώντας, στην ουσία, αυτά που κάποιος θα μπορούσε να αποκαλέσει ρούχα άλλων ανθρώπων από δεύτερο χέρι και ποτέ δεν είναι ο εαυτός του έστω και μια στιγμή. "Αυτός που θα ήθελε να είναι ελεύθερος", λέει ένας ωραίος στοχαστής, "δεν πρέπει να προσαρμόζεται". Και η εξουσία, δωροδοκώντας τους ανθρώπους για να προσαρμόζονται, παράγει ένα χονδροειδές είδος υπερτροφικής βαρβαρότητας ανάμεσά μας...
Η Ψυχή του Ανθρώπου στο Σοσιαλισμό, Όσκαρ Ουάιλντ, Στοχαστής
Κυκλοφορεί κι από τις εκδόσεις Σοκόλη και ίσως κι από τον Ελεύθερο Τύπο (ίσως είναι εξαντλημένο στον τελευταίο).
